"Η πολυκατοικία..."

Είναι λένε να μη σου τύχεί ο κακός ο γείτονας..μετά το παθαίνεις συνέχεια σαν την ψύξη ένα πράγμα...

Πριν 3 χρόνια ξεκίνησε το κακό και συνεχίζει με την κακή γειτονία..μπορώ να γράφω μέρες για αυτό το θέμα...Ας πω λίγα πράγματα για εμένα, είμαι ιδιωτική υπάλληλος δουλεύω 10 ώρες την ημέρα λείπω καθημερινά από τις 09:00-19:00, ο σύντροφος μου είναι ναυτικός μπορεί να λείψει ένα μήνα, δυο,τρεις μπορεί και μια βδομάδα, μπορεί όμως και για κάποια περίοδο να είναι συνέχεια σπίτι..

Πριν τον γνωρίσω έμενε μόνος σε ένα οροφοδιαμέρισμα στον 3^ο όροφο, ο από κάτω του φώναζε την αστυνομία να του κάνουν παρατήρηση ότι τον ενοχλούσαν τα νύχια του σκύλου που δεν είχε!...αφού λοιπόν οι αστυνομικοί είδαν ότι δεν είχε σκύλο έληξαν το συμβάν χωρίς παρατηρήσεις αλλά με γέλια..Λίγες μέρες μετά το περιστατικό φωνάζει ξημερώματα την αστυνομία ότι τον ενοχλούσαν τα τακούνια που ακούγονταν χωρίς να υπάρχει γυναίκα στο σπίτι..ήρθε η αστυνομία τους έβαλε μέσα ο σύντροφος μου και αφού είδαν ότι δεν υπήρχε γυναίκα έκατσαν για καφεδάκι μιάς και του χάλασαν τον ύπνο...μετά από αυτό έπρεπε κάτι άλλο να σκαρφιστεί...πήγα να μείνω μαζί του, έχοντας και σκύλο μικρούλι pug η ράτσα του χωρίς νύχια ή γαβγίσματα και τον ενοχλούσε ο εμετός του σκύλου στις σκάλες όπου ο σκύλος δεν έκανε καν εμετό! Μιλάμε για τρελό άνθρωπο...Αυτός ο καλός άνθρωπος λοιπόν ούρλιαζε στο παιδί του κάθε μέρα σαν να είναι κάποιο κακοποιό στοιχείο για να ντυθεί να το πάει σχολείο, μάλωνε με την γυναίκα του και έσπαγαν τα πάντα μέσα στο σπίτι ένας χαμός γενικά...κάθε μέρα μια μοναδική εμπειρία..μια μέρα με είχε πετύχει στις σκάλες και μου έλεγε έχεις μπλέξει με αυτόν τον άνθρωπο είναι κακοποιός είναι βασανιστής και τέτοια παλαβά. Για το θέμα του παιδιού να πώ πως ενημερώσαμε το Χαμόγελο του Παιδιού καθώς και την Πρόνοια. Αποφασίσαμε να μετακομίσουμε από εκεί όχι γιατί τον βαρεθήκαμε τον κακό τον γείτονα αλλά γιατί το σπίτι είχε πιάσει υγρασία και μούχλα και ήρθε σπίτι μας το Υγεονομικό κανονικά και το έκρινε μη κατάλληλο για να μείνουμε.

Πάμε λοιπόν στο έπομενο σπίτι. Στον 3^ο όροφο πάλι μιας πενταόροφης πολυκατοικίας. Το διαμέρισμα πολύ άβολο, μείναμε 2 μήνες και φύγαμε δεν μπορούσαμε με τίποτα να βρούμε άκρη με το ρεύμα είμασταν 1 μήνα χωρίς ρεύμα, με κεριά λάμπες υγραερίου και τέτοια θεικά θέματα. Εδώ δεν είχαμε κακό γείτονα αλλά κακό ιδιοκτήτη, μας ξεγέλασε σε πολλά θέματα και καταλήξαμε στο αστυνομικό τμήμα με μηνύσεις που απέσυρε όταν ο αστυνομικός της είπε ότι θα περάσει το βράδυ με το σύντροφό μου στο κελί....να σημείωσω ότι ο αστυνομικός ήξερε την εν λόγο κυρία πόσο αναξιόπιστη ήταν!

Πάμε λοιπόν στο επόμενο και τωρινό σπίτι στον 7^ο όροφο σχεδόν οκταώροφης πολυκατοικίας. Όταν πέρνεις το ασανσέρ γράφει 6 αλλά υπάρχει και ημιόροφος όποτε είναι σα να είμαστε στον 7^ο. Αυτή η πολυκατοικία έχει 19 διαμερίσματα και υπόγειο πάρκινγκ γίνετε ένας χαμός από που να αρχίσω και που να τελειώσω... Ας πω για τον ιδιοκτήτη πρώτα..μέσα στην πολυκατοικία υπάρχουν 6-7 ιδιοκτήτες κ οι υπόλοιποι είμαστε ενοικιαστές. Ο δικός μας έχει 5 διαμερίσματα, εμείς και οι διπλανοί μας μπήκαμε πρώτοι σε αυτά τα διαμερίσματα όπου δεν είχανε μέσα ούτε κουζίνα ούτε μπάνιο (τα έπιπλα εννοω). Ο τύπος για τα μπάνια ήρθε δυο φορές έκλεψε τα είδη υγιεινής φέρανε άλλα και άλλον υδραυλικό λέμε οκ έτυχε..ο τύπος για τις κουζίνες και για τις ντουλάπες μας έβγάλε την πίστη δεν μπορούσε να βάλει με τίποτα στην ίδια ευθεία τα πόμολα, τελικά για να μην τα πολυλογό ο άνθρωπος φτιάχνει φέρετρα..ναι σωστά διαβάσατε φτιάχνει φέρετρα έτσι εξηγείται ότι μας έλεγε ότι φτιάχνει έπιπλα για μια ζωή.Κάθε βράδυ όταν κοιτάω τις ντουλάπες στο δωμάτιο ανατριχιάζω. Ο ιδιοκτήτης ενώ τον πληρώσαμε ένα χρόνο μπροστά γιατί θέλαμε να έχουμε καλύτερο ενοίκιο κτλ μας έδωσε πλαστό συμβόλαιο..ναι ναι πλαστό με πλαστές σφραγίδες, πρωτόκολλα και ιστορίες, εμείς το καταθέσαμε στην εφορία και το κατέθεσε και αυτός.ναι το πλαστό!σκέτη τρέλα..πήγαμε εφορία του κάναμε καταγγελία και γενικά θα έχουμε με αυτόν δικαστήρια και μπλεξίματα νομίζω. Τελικά του βάζουμε τώρα τα λεφτά στο παρακαταθηκών και δανείων για να είμαστε σίγουροι. Και πάμε στο επίμαχο θέμα καλής γειτονίας...

Ο διπλανός οικογενειάρχης με δυο ανήλικα παιδιά και τον αδερφό της γυναίκας του μένουν δίπλα μας. Τα μπαλκόνια μας χωρίζονται με ένα χτιστό διαχωριστικό αρκετά ψηλό που στο τελείωμα του προς το κενό χαμηλώνει λίγο, από εκεί λοιπόν πηδάει και μας κλέβει τα ξύλα που έχουμε για το τζάκι, δεν τον έχουμε πιάσει επ αυτοφόρο αλλά δεν υπάρχει άλλη εξήγηση γιατί αυτό έγινε πέρσυ τον Νοέμβριο που ο σύντροφος μου έλλειπε κ εγώ ήμουν στη δουλειά, ο σκύλος και να γάβγιζε ποιός θα τον άκουγε όποτε όλα καλά. Φέτος τον Αύγουστο το έσπασε το ποδαράκι του και θεωρώ ότι ο Θεός τον τιμώρησε. Έπειτα σκουπίζει τα πόδια του στο πατάκι μας που είναι σκουρόχρωμο για να μη λερώνει το δικό του.

Σε έναν άλλο όροφο μένει, μια γυναίκα με δυο παιδία ανήλικα, και πήγε στον φούρναρη που έχει φούρνο από κάτω και του έβαλε τις φωνές ότι μπήκε σπίτι της και της έκλεψε τα μανταλάκια!!! φυσικά κατέληξαν στο αστυνομικό τμήμα τελικά η κυρια είναι ψυχικά άρρωστη κ θα της πάρουν και τα παιδία..ο άντρας της δηλαδή με διαζύγια κ ιστορίες τα μάθαμε μετά αυτά.

Σε έναν άλλο όροφο μένει ένας πρώην φυλακισμένος (για ξυλοδαρμούς κτλ) ο οποίος βάζει στο πάρκινγκ την μηχανή του με 19 λουκέτα, όχι 20 ούτε 18..με 19 και αυτό θα το βγάλω φωτογραφία να το δείτε αξίζει τον κόπο.

Στην απέναντι πολυκατοικία μένει μία κυρία 70 χρονών περίπου η οποία κάθε χαράματα μετακινεί τους πράσινους κάδους σκουπιδιών γιατί δεν της αρέσει το χρώμα και κάθε πρωί έχουμε φασαρίες και αστυνομίες (το αστυνομικό τμήμα είναι δυο στενά πιο πίσω)

Σε μια άλλη πολυκατοικία πάλι απέναντι μένει μια οικογένεια που έχουν έναν ποιμενικό λύκο στην ταράτσα ο οποίος γαβγίζει και σέρνει την κατσαρόλα του φαγητού κάθε βράδυ στις 4-5 τα χαράματα. Πάλι αστυνομίες φιλοζωικές κτλ τώρα έχουμε ηρεμήσει τον πήρανε στο διαμέρισμα τους.

Και για κερασάκι στην τούρτα. Το διαμέρισμα το από πάνω μας (είναι ένα ενιαίο) μόλις πουλήθηκε ήρθε μια οικογένεια με ένα αγοράκι, έχουν αποφασίσει να ξηλώσουν τα πάντα από το σπίτι και να τα βάλουν όπως τους αρέσει. Κάθε πρωί από τις 7 έως τις 6 το απόγευμα ασταμάτητα τρυπάνε βαράνε κοπανάνε.

Εμείς εξακολουθούμε να μένουμε εκεί σε αυτή την καταπληκτική πολυκατοικία, με όλους αυτούς τους γείτονες. Η ζωή είναι ωραία και πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με χιούμορ αλλίως δεν παλεύεται

Είμαι η και είμαι καλα
 

Υ.Γ. θα επανέλθω καλέ και με άλλες ιστορίες 19 διαμερίσματα είναι αυτά ένα την ημέρα να γίνετε είμαστε σε καλό δρόμο