Γιατί δεν μας ακούτε; μας φωνάζει η 11χρονη Κατερίνα

Είμαι ένα παιδί, που ίσως δεν ξέρω πολλά. Αυτό όμως που θέλω να πω, και οι μεγάλοι δεν με ακούνε, είναι πως λυπάμαι.

Λυπάμαι γιατί ακούω...Ακούω πράγματα όπως "δεν έχουμε πολλά χρήματα...", "δεν έχουμε να φάμε...", "θα αναγκαστώ να δώσω το παιδί μου γίατί δεν έχω να του προσφέρω τα απαραίτητα.."

Λυπάμαι που βλέπω.... Με ρωτάτε γιατί; Διότι κοιτάζω γύρω μου και βλέπω έναν σκουπιδότοπο ο οποίος κατοικέιται απο ληστές, εγκληματίες και απελπισμένους. Γιατί τον λέω σκουπιδότοπο; Γιατί όπου και να κοιτάξω θα δω μπετόν και άσφαλτο που πάνω τους έχουν σκουπίδια.

Εγώ απο μικρή ήθελα τρία πράγματα. Το πρώτο είναι όλος ο κόσμος να ενωθεί και να ξανακάνει τα πάντα όπως παλιά.Το δεύτερο να γίνω νηπιαγωγός και το τρίτο να αντιστεκόμασταν στις καταχρήσεις που έφεραν τη κρίση. Όμως θα τα καταφέρω;Μπορεί κανείς απο τους μεγάλους να μου απαντήσει; Μάλλον ΟΧΙ.

Μετά λέτε πως ξέρετε τα πάντα αλλά κάνετε λάθος! Κανείς δεν ξέρει τα πάντα. Αλλά πιστεύω πως εμείς τα παιδιά ξέρουμε όχι τα πάντα αλλά περισσότερα απο εσάς. Μπορεί να δείχνουμε αβοήθητα και να μην ασχολούμαστε με πολλά πράγματα αλλά ακούμε και βλέπουμε. Εσείς δεν μπορείτε να το καταλάβετε...Οι δυσκολίες και τα προβλήματα σας έκαναν να ξεχάσετε οτι κι εσείς κάποτε ήσασταν παιδιά....και είχατε όνειρα.

Όπως σας ξανα είπα είμαι παιδί, όμως δεν είμαι ευχαριστημένη απο τον κόσμο που εσείς οι μεγάλοι δημιουργήσατε....

Θα σας ρωτήσω κάτι τελευταίο....ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΚΟΥΤΕ;

Κατερίνα Βαλαβάνη (11 χρονών)