Η γειτόνισσα με το ταξί..

Όσες έχετε διαβάσει παλαίοτερες ιστορίες μου σίγουρα θα ξέρετε για την γειτόνισσα με το ταξί...

Ένα πρωί κατέβηκα τρέχοντας, γιατί κλασσικά άργησα να ξυπνήσω, και με το που βγήκα είδα από μακρυά ένα κίτρινο αυτοκίνητο, απλώνω το χεράκι μου και σταματάει. ΩΩ τί έκπληξη στο τιμόνι του ταξί η αγαπητή γειτόνισσα. Καθώς πάω να μπώ, ο πίσω οδηγός ταξί σφύριζε μανιασμένα γιατί η κυρία γειτόνισσα είχε και άλλο πελάτη στο ταξί, ανοίγει το παράθυρο και του φωνάζει:

-Τί σφυράς άνθρωπέ μου πρωί πρωί?Είναι η κόρη μου!

Ντοίνγκ παθαίνω το πρώτο σοκ..εγώ κόρη της?Έλα Χριστέ μου...αυτή θα με τρελάνει και μόλις έχω ανοίξει το μάτι μου και δεν έχω πιεί και καφέ, ποιά είμαι πώς με λένε που πάω διάφορα τέτοια περιπλανιόνται στο μυαλό μου.

Αφήνει λίγα μέτρα πιο κάτω τον άλλο πελάτη και μένουμε οι δυο μας...τι ριν τι ριν με πιάνει φόβος...ας με λυπηθεί κάποιος στο δρόμο και ας απλώσει το χεράκι του να μπεί στο ταξί..μάταια..

Στη διαδρομή μου έπιασε κουβέντα για το πόσο αγαπημένη πολυκατοικία είμαστε ( χαχαχα ακόμη γελάω), για το πόσο καλός είναι ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος (που κατέληξαν στο τμήμα δύο φορές χαχαχα γελάμε πάλι), που τελικά η κατάσταση της χώρας άλλαξε (ε? Τί έχασα πρωί πρωί άλλα έλεγε ο Τράγκας στο ραδιόφωνο καθώς ντυνόμουνα), που μόνο ο καιρός είναι ανισόρροπος (και εσύ ήθελα να συμπληρώσω αλλά κρατήθηκα).

Της εξηγώ που ακριβώς θέλω και ξεκινάμε ένα διάλογο άνευ ουσίας, όχι ότι όλα πιο πριν ήταν νορμάλ αλλά λέμε τώρα:

-Να σε πάω από το λιμάνι θα είναι πιο γρήγορα

-Όχι γιατί με βολεύει να με αφήσεις στην εκκλησία που σου είπα

-Ναι οκ, αλλά αν σε πάω απ'το λιμάνι σε βγάζω πιο κοντά

-Ναι το ξέρω αλλά θέλω στην εκκλησία γιατί θέλω να κάνω κάτι πριν πάω στο γραφείο

-Μα έχεις αργήσει τί άλλο θέλεις να κάνεις?

-Ε δεν μπορώ τώρα να σου πώ μια δουλειά

-Έλα πες αλλιώς θα σε πάω απ'το λιμάνι

-Ξέρεις κάτι άσε με εδώ και θα πάω με τα πόδια

-Μα καλά νευρίασες αφού σου είπα θα σε πάω στην εκκλησία και εσύ επέμενες για το λιμάνι και τώρα θέλεις να κατέβεις, ορίστε κατέβα.

Επικρατεί σύγχηση στο μυαλό μου μα τί στο καλό επέμενε να με πάει απτο λιμάνι της έλεγα θέλω στην εκκλησία και στο τέλος μου την είπε κιόλας, της δίνω 3.20, ανοίγω την πόρτα και μου λέει

-Δεν είσαι καλή γειτόνισσα να το ξέρεις..

Μουρχεται στο μυαλό αυτόματα, η παιδική κίνηση με τα μικρά δάχτυλα που λέγαμε σε ξεκόβω από φίλη!

Τελικά έφτασα στο γραφείο δόξα το Θεό δεν λέω αλλά με τρέλανε!

Είμαι η και είμαι καλά