Το πρωινό ξύπνημα (που συνήθως είναι αρκετά νωρίς), είναι πάντα το πιο βάρβαρο κομμάτι της ημέρας μας, γιατί μόλις κλείσουμε το ξυπνητήρι αυτόματα ξέρουμε ότι αρχίζει το τρέξιμο και ότι προλάβουμε. Για τις ανύπαντρες ή για όσες δεν συζούν με κάποιο σύντροφο, τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα, γιατί έχουν να σκεφτούν μόνο την δουλειά τους και τον εαυτό τους (και οι δουλειές του σπιτιού γίνονται με πιο ήπιους τόνους), για τις παντρεμένες όμως και για όσες είναι και μητέρες, τα πράγματα περιπλέκονται και οι ρυθμοί αρχίζουν να γίνονται πιο γρήγοροι και πιο απαιτητικοί.
Δεν είναι ανάγκη να γράψω τις κινήσεις που κάνουμε κάθε ώρα και στιγμή, γιατί πάνω κάτω όλες μας παίρνουμε το ίδιο τρένο, κάνουμε την ίδια διαδρομή και κάνουμε στάσεις στα ίδια σημεία. Ξεκινώντας από το να ετοιμαστούμε όλοι για τις δουλειές μας (εμείς και ο σύντροφος για τη δουλειά και τα παιδιά για το σχολείο ή τον παιδικό), να παλέψουμε εκεί με ότι απαιτήσεις έχει η δουλειά μας (και σ' αυτές τις εποχές οι απαιτήσεις είναι πολύ χειρότερες), να γυρίσουμε το μεσημέρι (και άλλες το απόγευμα) εξουθενωμένες αλλά να πρέπει να ετοιμάσουμε το φαί, να πάρουμε τα παιδιά από το σχολείο του ή από τη γιαγιά, να μάθουμε το πώς πέρασαν τη μέρα τους και να ασχοληθούμε μαζί τους όσο μπορούμε για να συνεχίσουμε τα διάφορα μαζέματα του σπιτιού, τα οποία είναι καθημερινά και δεν σταματούν ποτέ. Να έρθει ο σύντροφος μας από τη δουλειά και να κάτσουμε όλοι μαζί στο τραπέζι (όσο μπορεί να είναι εφικτό αυτό) και την ώρα του φαγητού να κουβεντιάσουμε από λίγο ο καθένας πως ήταν η μέρα του και αφού μαζέψουμε και ξεκουραστούμε λίγο (και αυτό όσο είναι εφικτό), να συνεχίσουμε με διάφορες άλλες δουλειές που πρέπει να γίνουν μέσα στο σπίτι. Το καλό είναι ότι στην σημερινή εποχή σε πολλά ζευγάρια υπάρχει η βοήθεια και συμπαράσταση και από τον σύντροφο και αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό.
Βέβαια δεν σημαίνει ότι και οι απλές νοικοκυρές έχουν λιγότερο τρέξιμο και λιγότερες έννοιες από τις εργαζόμενες. Απλά οι ο χρόνος είναι λίγο πιο εύκολος για εκείνες. Δεν χρειάζεται να τρέχουν μετά τη δουλειά για να φτιάξουν τα πράγματα στο σπίτι. Αλλά το τρέξιμο είναι μεγαλύτερο, γιατί οι απαιτήσεις πολλαπλασιάζονται επειδή είναι στο σπίτι.
Το σημαντικότερο λοιπόν για μένα είναι να είμαστε καλά με τον εαυτό μας, με το σύντροφο μας και με τα παιδιά μας και όλα θα γίνουν. Μη δίνουμε περισσότερο βάση στις δουλειές και ξεχνάμε όλα τα άλλα. Οι δουλειές δεν σταματάνε ποτέ. Πρέπει να περνάμε όσο μπορούμε καλλίτερα με τον εαυτό μας και με την οικογένεια μας για να μη χάσουμε την πραγματική ευτυχία, την πραγματική ζωή. Η ζωή μας είναι μικρή, μη την κάνουμε με το ζόρι μικρότερη. Να ζούμε την κάθε στιγμή και να την απολαμβάνουμε.
Λίζα
Λίζα