Κάπου Χάθηκα...

Από την αρχή της μικρής μου ζωής έχω περάσει πολλά! Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι με μεγαλύτερα προβλήματα και οι δικές μου καταστάσεις μπορεί για εκείνους να έμοιαζαν εύκολες! Για μένα ήταν και εξακολουθούν να είναι τραυματικές και αξεπέραστες!

Εξαιτίας αυτών των προβλημάτων κλείστηκα στον εαυτό μου! Έμαθα να τα αντιμετωπίζω όλα μόνη μου! Μεγάλωσα απότομα! Άρχισα από πολύ νωρίς να βλέπω τον κόσμο αλλιώς! Τα μάτια που τον έβλεπαν ήταν ενός παιδιού! Όχι όμως και το μυαλό!

Όλα τα προβλήματα είχαν πλέον τη δική τους θέση μέσα στον μυαλό μου! Και έρχονταν και τα καινούργια να χωθούν κι αυτά κάπου εκεί! Και αναρωτιέμαι... Πόσα μπορεί να χωρέσει ένα κεφάλι? Πόσα μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος και πόσο μάλλον ένα παιδί?

Με αναπάντητα αυτά τα ερωτήματα, έγινα ένας άνθρωπος που έμαθε να κρύβει τον πόνο του! Πάντα προσπαθούσα να είμαι αισιόδοξη για τους άλλους, για να μπορώ να τους βοηθάω και να μην χάνονται στη θλίψη! Είμαι ο άνθρωπος που μέσα στην καταστροφή θα βρω κάτι καλό να ενθαρρύνω τον άλλον! Δεν μ' αρέσει να βλέπω στεναχώρια και ανθρώπους χωρίς ελπίδα!

Με έχουν πει πολλές φορές δυνατή! Αντέχω εγώ λένε! Κι όντως τις περισσότερες φορές αντέχω!

Όμως τώρα νιώθω αδύναμη! Νιώθω ότι έχασα τον εαυτό μου! Στα τόσα χρόνια που μαζεύω προβλήματα, μάλλον δεν έχω άλλο διαθέσιμο χώρο και το τελευταίο πρόβλημα έκανε όλη τη θλίψη μου να εμφανιστεί, όχι μόνο μέσα μου αλλά και έξω μου!

Δεν έπεσα! Αλλά ούτε όρθια είμαι!

Νιώθω αδύναμη να ανοίξω το στόμα μου και να βγάλω έστω και μια λέξη! Νιώθω αδύναμη να ακούσω τι μου λένε! Νιώθω αδύναμη να κουνηθώ!

Νιώθω άχρηστη που δεν μπορώ να βρω κάτι θετικό! Νιώθω άχρηστη που δεν μπορώ να βοηθήσω τους άλλους! Νιώθω άχρηστη που δεν μπορώ να βοηθήσω εμένα!

Θα επανέλθω! Δεν ξέρω το πως, είμαι σίγουρη όμως πως θα τα καταφέρω κάποια στιγμή! Οι άνθρωποι μου με χρειάζονται χαμογελαστή και αισιόδοξη!

A.